“Οι σύντροφοι ποιητές τάζουνε ο ένας τον άλλο στο κοινό και δημόσιο μέλλον της φιλίας τους. Τα αισθήματα του ενός για τον άλλο αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του έργου τους. Όμως το ποίημα αυτό, όπως και εκείνα των δύο προηγούμενων γενιών, αγωνιά για τη βιωσιμότητα της συντεχνιακής λειτουργίας και παράδοσης, και τελικά της ίδιας της ποίησης.” Μιλώ εδώ για ποιητές που μιλούν εναγώνια στους δικούς τους ποιητές.
1 Μαρτίου 2019