Σκέψεις για μια ποιητική που θα μπορούσε να ενισχύσει τις αριστερές τάσεις της νέας ελληνικής ποίησης, φέρνοντάς την σε ακόμα μεγαλύτερο διάλογο με την αναρχο-αυτονομιστική σκέψη και τέχνη. Θα μπορούσε επίσης να ενισχύσει τις κινητήριες Νότιες τάσεις της που δεν έχουν συζητηθεί ακόμη, όπως οι πολλαπλές νεωτερικότητες, οι τοπικές τεχνολογίες της αυτονομίας, η ταυτότητα ως περφόρμανς, η υβριδικότητα των αντιθέσεων, η επαρχιοποίηση της Δύσης, η ρύπανση της λεύκανσης και κυρίως η αντίσταση στην εθνοκανονιστικότητα, την οριενταλιστική πειθαρχία, και την αποικιοποίηση μέσω της «Ελλάδος».
Το δοκίμιο αυτό δημοσιεύεται στο τμήμα “Et cetera” του τεύχους Ποιητική 28 (Φθινόπωρο-Χειμώνας 2021). Ευχαριστώ τον φίλο Χάρη Βλαβιανό που μου το ζήτησε.