“Ελληνική ποίηση και μελαγχολική πολιτική τον 21ο αιώνα”

Σκέψεις για μια ποιητική που θα μπορούσε να ενισχύσει τις αριστερές τάσεις της νέας ελληνικής ποίησης, φέρνοντάς την σε ακόμα μεγαλύτερο διάλογο με την αναρχο-αυτονομιστική σκέψη και τέχνη.  Θα μπορούσε επίσης να ενισχύσει τις κινητήριες Νότιες τάσεις της που δεν έχουν συζητηθεί ακόμη, όπως οι πολλαπλές νεωτερικότητες, οι τοπικές τεχνολογίες της αυτονομίας, η ταυτότητα ως περφόρμανς, η υβριδικότητα των αντιθέσεων, η επαρχιοποίηση της Δύσης, η ρύπανση της λεύκανσης και κυρίως η αντίσταση στην εθνοκανονιστικότητα, την οριενταλιστική πειθαρχία, και την αποικιοποίηση μέσω της «Ελλάδος».

Το δοκίμιο αυτό δημοσιεύεται στο τμήμα “Et cetera” του τεύχους Ποιητική 28 (Φθινόπωρο-Χειμώνας 2021). Ευχαριστώ τον φίλο Χάρη Βλαβιανό που μου το ζήτησε.

Advertisement
This entry was posted in Greek Poetry, Left, Melancholy and tagged . Bookmark the permalink.