“Με μια πειραματική ανάγνωση οκτώ λογοτεχνών προτείνω πως υπάρχουν ελληνικά ποιήματα που προβάλλονται και κινητοποιούνται πέρα από συμβατικά γεωγραφικά και ιστορικά όρια, αν διαβαστούν στο πλαίσιο της θεωρίας του Παγκόσμιου Νότου. Τέτοια ποιήματα διέπονται από τάσεις πολυκεντρικές, ασύμπτωτες, κεντρόφυγες, διασπορικές, νομαδικές, κοσμοπολιτικές, μεταποικιακές, μεταμοντέρνες, ετερογλωσσικές και μελαγχολικές. Παρόμοιες ποιητικές τάσεις αναδεικνύουν την υβριδικότητα, αξιοποιούν την προφορικότητα, εντατικοποιούν την σωματικότητα, πολλαπλασιάζουν μείξεις, ενθαρρύνουν πειραματισμούς, περιπλέκουν την γραμμικότητα, αμφισβητούν την παράδοση και γενικά ανοίγουν ένα ευρύ πεδίο διερεύνησης και ανταλλαγής.”
Σεπτέμβριος 2021
