“Ξεκινώντας από την απογοήτευση η οποία διαδέχεται την αριστερή ήττα, την υποχώρηση των αξιών και των ιδεωδών της Αριστεράς και από τη συχνότητα αυτής της ήττας, η συζήτηση τονίζει τόσο την ανάγκη για ουσιώδη αυτοκριτική και επαναθεμελίωση όσο και το δυναμικό στοιχείο της αυτοκριτικής που η αριστερή μελαγχολία πυροδοτεί. [] Εδώ ο πολιτιστικός ακτιβισμός της ποιητικής γενιάς του 2000 δίνει ένα χρήσιμο παράδειγμα με τις αυτονομιστικές πρωτοβουλίες του. [] Ταυτόχρονα, βοηθά να ξανασκεφτούμε τη νεοελληνική ποίηση των δύο τελευταίων αιώνων και τη σχέση της με την επαύριον της μετεπαναστατικής απογοήτευσης, από την επανάσταση του 1821 ως την εξέγερση του 2008. Μελετώντας αυτή την εναλλακτική παράδοση, βλέπουμε πως η εν λόγω μελαγχολία όχι μόνο δεν είναι ηττοπαθής αλλά συνιστά δεινή ικανότητα αυτοκριτικής που μας επιτρέπει να στοχαστούμε το ριζικά διαφορετικό και καινούριο.”
25 Απριλίου 2024
Piano Poetry Pantelis Politics 